Anılar cevap verebilir mi?

Birden ilham geldi tam resimlere bakarken.

Ne oldu bilmiyorum. Ölümü zaptedemedim...

Sevgiler biter, sevgiler yiter. Onlarla geçirdiğin günlerin zar zor seçilebilen parıltıları kalır geriye...

8 Haziran 1993

Nilüfer

Dün gece defterin geçti elime...

Geçti demek ne kadar doğru? Kendim bulup çıkardım.

Yazdıklarına kendimce anlamlar bulmaya çalıştım. Eski fotoğraflara, senin için yazılanlara baktım. Neden böyle olduğunu, neden sana olduğunu sorup durmuyorum artık kendime... Geçerli - geçersiz bir takım cevaplar olsa da... Hiçbir cevap değiştirmiyor gerçeği nasıl olsa.

Yarın, seni kaybettiğimiz günün yıl dönümü.

Koskoca 6 yıl geçmiş...

Seninle Beyoğlu'nda yürümeyeli

Oturup dertleşmeyeli

Kitapları, yazarları eleştirmeyeli

Karşılıklı şarap içmeyeli

İstanbul'u sokak sokak gezmeyeli

Beraber makyaj yapmayalı

O güzel sesini duymayalı

Sana sarılmayalı

Çok zaman geçti... Ve geçiyor da...

Yazdıklarından ipuçları kovalamaya çalışıyorum.

Hayata, sana dair... Ve sana olan özlemimi, gidermeye çalışıyorum yaşanılan anılarla...

Bazıları artık burada olmadığını söylese de, ben senin desteğini hissediyorum.

Güzel gülümsemenle, mutluluklarıma ortak olduğunu, hüzünlerimde beni teselli ettiğini biliyorum.

Yaşamın ne kadar kısa, kendi yarattığımız mutsuzlukların ne kadar anlamsız olduğunu hatırlatıyorsun. Bedenen yanımda olmasan da ruhun hala birşeyler öğretmeye devam ediyor bana...

Yarın, orada olduğuna inanamadığım "o yerde" buluşmak üzere..