Aile: Anne, baba ve çocuktan oluşan toplumun en küçük yapı taşı.
Ve benim ailem, İsfendiyaroğlu ailesi.
Ben bu fotoğrafta 3,5 yaşlarımdayım sanırım.
Bu fotoğrafta ne kadar 3 kişi görünsek de aslında öyle değiliz.
Annem kardeşime tam olarak kaç aylık hamile bilmiyorum ama Özgem'de bu fotoğrafta bizimle...
Ben o sıralar,
kardeşimi nasıl bir heyecanla bekliyorum hatırlamıyorum. ama. Bugün annemin hissettiklerini anlamaya çalışıyorum. Aile olmanın nasıl bir duygu olabileceğini kafamda tartıyorum. Minik bir bebeği dünyaya getirmek, ona tüm sevgimi, ilgimi vermenin ne kadar güzel olabileceğini düşünüyorum. Anne olma, aile olma fikri, şimdiden burnumun direğini sızlatıyor.
Henüz plan aşamasındayken bile onun için birşeyler yapmanın heyecanını yaşıyorum. Sanırım biraz erken heyecanlanmaya başladım ama hayal kurmak bile bana fazlasıyla mutluluk veriyor.
Ben de ailemizin bir an önce 3 kişi olmasını istiyorum(uz).
Kokusunu şimdiden düşlemek, onun için yapabileceklerimizi düşünmek, plan yapmak güzel...
Bu şansa sahip olursak, hayatın daha güzel yanlarını görebileceğimize, aramıza katılan yeni birey veya bireylerle yaratıcılığımızın artacağına inanıyorum
12 yıllık iş yaşamımda zorunlu da olsa verdiğim bu ara da belki de ailemizi genişletmek için güzel bir fırsat olacak. Yeni evimize yavaş yavaş ısınırken ve gerçekten severken bu evde sevgimizi verebileceğimiz yeni birinin varlığını düşlemek bana huzur veriyor. Ona kendimce evin en güzel odasını ayırdım bile... Umarım en kısa zamanda sadece hayal olmaktan çıkacak bu mutluluğu tüm sevdiklerimizle de paylaşabiliriz. O anı hevesle ve heyecanla bekliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder