Camdan yansıyan, benim yarım.
Sadece yansımada ise ben yokum.
Ben nasıl görmek istersem seni öyle görürüm. Ve nasıl göstermek istersem kendimi; sen, öyle görürsün. Üzgün, şaşkın, mutlu, heyecanlı, farklı, it- kopuk, serseri, hanım hanımcık, canın hangisini isterse...
Karanlığın ortasında karşılaştılar.
El yordamı ile birbirlerini tanımaya çalıştılar. Sıradan bir hikaye gibi başladı herşey. Aşk dolu, heyecan dolu...
Peki ya son, oldu mu?
- Bilmem...
- Sen bilirsin.
- Benim için böyle düşünüyorsan, söyleyecek söz yok!
- Bir insanın değişmesine neden şaşırıyorum ki?!
- Zaten tanımıyordum ki seni. Şimdi de tanımıyorum.
- Hem tanısam da ne geçecekti elime... Tanımaya çalışsam, arasam bulsam ya da bulamasam.
- Zorlasam, yorsam, yorulsam.
- Değer mi?
- Kim karar mercii?
- Sen mi, ben mi?
- 3. şahıslar...?
- Sahi, onlar beni tanıyorlar mı?
- Demek, senden de iyi tanıyorlar.
- Hmmmm...
- Olabilir.
- Neden olmasın?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder