Hayat şimdi en güzel yüzünü gösteriyor.
Herşey anlamını buldu.
Taşlar yerli yerine oturdu. Sıkıntılarım bile bambaşka şimdi...
Gözünün çapağı, günlerdir yapamadığı kakası, emzirme saatleri en büyük derdim.
Onun kokusu beni sarhoş eden. Gülümsemesi mutluluk bu dedirten.
Şimdi eskisi kadar yazamıyorum, okuyamıyorum, seramik yapamıyorum. 10 kilo fazlam var. Göbeğimde çatlaklar, tişörtümde mütamadiyen kusmuklar var ama olsun...
İçeride kumru gibi sesler çıkararak uyuyan, hayatımın mucizesi, kızım, Zeynep Ela'm var.
Ömürrrr; beni ağlattın.. Cocuk hissini o kadar güzel tasvir etmişsinki. Bunları hep hissedip, hic bu kadar iyi dile getirememiştim. Heleki şu sıralar, insanların çocuk yapmayı bu kadar dert olarak gördüğü bir dünyada. Hayatta başına gelmiş en güzel şey cocuk ve onun getirilerini... kimse tahmin bile edemez. :) Sevgiler Bebeğimmm.. Allah sana bağışlasın, seni de ona...
YanıtlaSilSinem