Tam üç aydır söylemek istediklerim var. İçimde bambaşka bir heyecan, heyecandan çok daha öte birşey var. Uzun zamandır evden çıkmadan oturuyorum, oturuyoruz. Aslında ben yatıyorum diyebilirim. Evet evet yatıyorum.

Bir nevi sarhoş gibi, iş yok, arkadaşlar yok, internet yok arada sırada bir iki telefon...
Aç mıyım, tok mu o bile belli değil!

Saatler, günler birbirine karışmış. Durağan ama klişe değil. Çünkü hayallerim var. Merak içindeyim. Evet hala ben bile inanamasam da bi bebek var karnımda.
Her şeyi var. Eli, kolu, bacağı, gözü, kalbi, elleri. Kıpır kıpır hareket halinde. Bir tek adı yok Şimdiden hem sabırsızım hem de sabırlı. Bir de şaşkınım!

Ben anne mi olacağım? İnanamıyorum.

Bazen bulantılar o kadar dayanılmaz ki hamile olduğumu unutturuyor sonra aklıma onu getirip mutlu oluyorum. Benimle olduğu için şükrediyorum. Ona şimdiden alıştım.