İçimde bir kalbin gölgesi var. Elimden tutmuş, beni başka bir yere sürüklüyor.
Ayaklarım birbirine dolanmış, aklım
bir yere takılmış, koşuyorum.
Sanki ellerimi göğsüme kavuşturmuş "kalp" yerinden çıkmasın diye sımsıkı tutuyorum.
Bir yabancı gelip baksa, ya da oldukça tanıdık biri; her an onu görebilir diye korkuyorum.
Belki de olan sadece bu! fotoğraf: elif sanem karakoç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder