Gölge

İçimde bir kalbin gölgesi var. Elimden tutmuş, beni başka bir yere sürüklüyor.

Ayaklarım birbirine dolanmış, aklım 

bir yere takılmış, koşuyorum. 

Sanki ellerimi göğsüme kavuşturmuş "kalp" yerinden çıkmasın diye sımsıkı tutuyorum.

Bir yabancı gelip baksa, ya da oldukça tanıdık biri; her an onu görebilir diye korkuyorum.

Belki de olan sadece bu!                           fotoğraf: elif sanem karakoç

                                                                                                       

"Herkes, kendi geçmişini, kalbiyle bildiği bir kitabın sayfaları gibi kapalı tutar ve dostları sadece onun başlığını okuyabilir"

Virginia Woolf

Bazen insana sadece dost olmak yetmez.

Daha çok ayrıntıyı ve duyguyu paylaşmak ister.

İnsanoğlu her ne kadar inkar yoluna gitse de başka hayatları merak etmiş, kendi hayatları ile kıyaslamaktan zevk ya da kahır duymuştur.

İşte "mavi daktilo" yabancı evlerin pencerelerinden içeri bakmak gibi...

Merakla, heyecanla belki de kıskançlıkla!

Kaldığı yerden...

"Herşeyi belleğin unutuşuna ya da hatırlayışına bırakmamak gerekir."

Mavi daktilo, kaldığı yerden devam ediyor.