Hayat şimdi en güzel yüzünü gösteriyor.
Herşey anlamını buldu.
Taşlar yerli yerine oturdu. Sıkıntılarım bile bambaşka şimdi...
Gözünün çapağı, günlerdir yapamadığı kakası, emzirme saatleri en büyük derdim.
Onun kokusu beni sarhoş eden. Gülümsemesi mutluluk bu dedirten.
Şimdi eskisi kadar yazamıyorum, okuyamıyorum, seramik yapamıyorum. 10 kilo fazlam var. Göbeğimde çatlaklar, tişörtümde mütamadiyen kusmuklar var ama olsun...
İçeride kumru gibi sesler çıkararak uyuyan, hayatımın mucizesi, kızım, Zeynep Ela'm var.
